سکوی نفتی و انواع آن

سکوی نفتی و انواع آن

سکوی نفتی ساختاری شناور و بزرگ است که برای استخراج نفت و گاز طبیعی از مخازن زیر دریا طراحی می شوند. این سکوها علاوه بر تمام تجهیزات فنی لازم برای استخراج نفت خام، مسکن پرسنل عامل آن و کسانی که از آن مراقبت می کنند شامل می شود زیرا به دلیل فعالیتی که انجام می دهند، معمولاً در معرض خرابکاری قرار می گیرند. از آنجا که بیشتر آنها در دریای آزاد واقع شده اند، شرایط محیطی این مکان آن ها را در برابر حوادثی که جان انسان ها را از دست می دهد آسیب می بیند و نشت نفت و آسیب های زیست محیطی رخ می دهد. چندین نوع سکو وجود دارد که بسته به اینکه آیا می توانند در بستر دریا و عملکرد خاصی که انجام می دهند ثابت شوند یا نه، طبقه بندی می شوند. در ادامه بیشتر درباره سکوی نفتی و انواع آن ها توضیح می دهیم.

• طبقه بندی بر اساس عملکرد آنها

– سکوهای حفاری: در آن ها تجهیزات حفر چاه، تزریق نیتروژن به مخزن و مواردی که در جداسازی گاز و نفت استفاده می شود، وجود دارد. در اینجا تولید ناخالص چاه دریافت می شود و جداسازی اولیه نفت و گاز انجام می شود.

– سکوهای تولید

– بسترهای ارتباطی

– سکوهای فشرده سازی

– سکوهای مسکن

• طبقه بندی بر اساس سیستم پشتیبانی شما

– سکوهای ثابت: آنها می توانند معمولی یا مدولار باشند. از آنها برای تعمیق، تعمیر یا تکمیل چاه های سازه های ثابت استفاده می شود. چاه های معمولی در چاه های عمیق تر کار می کنند و دارای دکل هستند. مدولارها در چاه های کم عمق کار می کنند و از واحدهایی مجهز به جرثقیل خود تشکیل شده اند. آنها بر روی پایه های بتنی یا فولادی متصل به بستر دریا ساخته شده اند که انواع دیگر سازه ها مانند آستین های فولادی، مقاطع عمودی فولاد لوله ای یا جعبه های بتنی که امکان ذخیره سوخت در زیر سطح و زمان قرار گرفتن آنها را فراهم می کند. حفره ها شناوری ایجاد می کنند، به همین دلیل است که از آنها برای ساختن این سکوها در نزدیکی ساحل استفاده می شود و آنها را در موقعیتی که سکوی بالاخره لنگر انداخته می شود شناور می کند. آنها دارای عرشه ای با فضایی برای سکوهای حفاری، تاسیسات تولیدی و محل خدمه هستند. این طراحی امکان استفاده از آن را در طولانی مدت فراهم می کند. سکوهای ثابت از نظر اقتصادی برای نصب در عمق تا حدود 1700 پا (520 متر) مقرون به صرفه هستند.

– سکوهای خود بالا: این سکوها دارای پاهایی هستند که می توانند مستقل باشند یا نباشند. از آنها در چاه های کم عمق (با عمق کمتر از 100 متر) استفاده می شود. در هر دو مورد یک بالشتک هوا بین آب و بدنه سکو وجود دارد، با این تفاوت که یکی پاها را در بستر دریا قرار می دهد و دیگری مستقیماً سکو را می نشیند.

– سکوهای نیمه شناور: ساختارهایی هستند که توسط لنگرها روی یک سایت ثابت شناور می شوند. آنها می توانند جابجا شوند. آنها در گمانه هایی که عمق آنها از 100 متر بیشتر است استفاده می شود.

امکانات و تجهیزات

بسته به نوع سکوی نفتی و انواع آن، ساختار آن متفاوت است. سکوهای ثابت از گاز طبیعی برای تولید برق استفاده می کنند، آنها خودشان آب آشامیدنی را از طریق نمک زدایی آب دریا و تصفیه فاضلاب تأمین می کنند. تأمین غذا عموماً از طریق کشتی انجام می شود. اکثر سکوهای نفتی دارای سکوی کمکی برای اسکان کارکنان و کارهای اداری و سایر کارهای فنی مانند پمپاژ نفت یا گاز و مخابرات هستند. برخی از ماژول ها دارای رادار و رادیو برای کمک به تردد دریایی هستند. برای محافظت از سکوها، گازهای قابل انفجار که قابل استفاده نیستند دائماً می سوزند و قایق های پمپ آب را برای کاهش حرارت ناشی از احتراق آزاد می کنند. هر سکو شامل تیمی از غواصان است که تعمیرات لازم زیر آب را انجام می دهند. لوله ها به طور مرتب با گردش مواد جامد تحت فشار از طریق آنها تمیز می شوند.

گسکت لاستیکی و گسکت تونل

گسکت در اصل به معنای درز بندی و آب بندی است که معمولا از جنس لاستیکی است که بین دو سطحی که تحت فشار آب یا هوا هستند، قرار می گیرند. از انواع گسکت ها می توان گسکت لاستیکی و گسکت تونل را نام برد. گسکت لاستیکی برای دستگاه ها و ماشین آلات صنعتی و غیر صنعتی استفاده می شود و گسکت تونل در تونل ها در عمق زمین کاربرد دارند.