ساخت سازه های سنگین دریایی چگونه است

 سازه‌های سنگین دریایی

به سازه‌های عظیمی که دارای امکانات حفر چاه نفت و استخراج نفت و فراورده‌های آن را دارد سکوی نفتی می‌گویند. سکوهای نفتی به طور موقت نفت را ذخیره می‌کنند و سپس به ساحل و پالایشگاه منتقل می‌کنند. سکوهای نفتی معمولا به سه شکل متفاوت دیده می شوند که یا در سطح آب شناور هستند٬ یا در بستر دریا به شکل جزیره‌ای مصنوعی وجود دارند و یا اینکه ثابت هستند. سکوها‌ی نفتی دارای انواع مختلفی است که در زیر به آن‌ها پرداخته می‌شود.
سکوی ثابت:
در ساخت این سکو از پایه‌های فولادی یا بتونی و یا هر دو استفاده می شود و به صورت مستقیم به روی بستر در دریا نصب می‌گردد.
سکوی نیمه شناور:
در ساخت این سکو بدنه و پایه های آن را از موادی می‌سازند تا در سطح دریا شناور بماند.

شناور اف بی اس او:
این شناور دارای کاربردهای چون تولید٬ ذخیره و تخلیه هیدرو کربن خام را دارد. در مناطقی که ساخت‌های کافی و یا حوزه های نفتی کوچک وجود دارد در تولید نفت و گاز طبیعی این سکو کاربرد دارد.
سکوی پایه کششی:
این سازه دریایی دارای سیستم لنگر عمودی است که جهت استخراج نفت و گاز طبیعی در نواحی فراساحلی کاربرد دارد. در عمق های 300 تا 500 متر از این سازه بیشتر استفاده می‌شود.
شناور حفاری:
این شناورها٬ گاهی کشتی تجاری هم هستند و جهت حفاری اکتشافی چاه‌های نفت و گاز در آب‌های عمیق طراحی شده اند.
دکل جک آپ
این یک سکوی حفاری قابلیت حمل و جابجایی دارد. این سازه‌ها از یک بدنه ی شناور و تجهیزات و دکل حفاری تشکیل شده است . این تجهیزات به روی بدنه‌ی نصب شده‌اند و پایه های محکم و عظیمی کل این تجهیزات را تحمل می کنند.

یکی دیگر از تعاریف بویه عبارت است از به جسم کوچکی که در سطح آب شناور است و به کف دریا مهار می‌شود بویه می گویند. از بویه جهت علامت‌گذاری در ابراه ها و سواحل به منظور هشدار دادن به کشتی ها استفاده می شود.