سکوی نفتی در واقع امکانات لازم برای استقرار تجهیزات مورد نیاز جهت استخراج و فرآوری نفت را فراهم میکند. در زمانی که نیاز به ذخیره کوتاه مدت نفت استخراج شده باشد از سکوی نفتی بدین منظور استفاده میکنند. با توجه به موقعیت جغرافیای چاه های نفت و تفاوت نحوه استقرار سکوی نفتی، انواع مختلف سکوی نفتی طراحی شده است؛ ثابت، جزیره ای، شناور…

در مواردی که چاه های نفت و گاز به هم نزدیک باشند از سکوی نفتی استفاده دو منظوره می شود. به دلیل مواد شیمیایی نزدیک سکو های نفتی این تجهیزات عمر بلند مدت ندارند و در بیشتر موارد عمرشان 30 سال است.

به دلیل سنگینی سازه های سوار بر سکوی نفتی احتمال خرابی ان ها بالاست. بنابراین در طراحی ان باید تا حد امکان از ابزار ها و عناصر مقاوم استفاده کرد. از این موارد می توان به ورقه های فلزی الیاژی مس و نیکل، فولاد ضد زنگ، ورقه های غیر فلزی مثل پلی اتیلن، ورقه های فلزی پی وی سی و پوشش بتن مقاوم با حفاظت کاتدی اشاره کرد.

برای تأسیس یک سکوی نفتی، ابتدا یک دکل شناور را برای حفر چاه نفت استفاده میکنند. اگر حفر چاه به نتیجه برسد آنگاه سکوی نفتی دائمی مستقر می گردد.

امکانات و ابزارهای مورد نیاز برای استخراج نفت پس از طراحی نوع سکوی نفت مستقر می شوند. در مواردی ممکن است بیش از یک سکوی نفتی نیاز باشد. از این نظر که عمق اب و چاه نفت و همچنین موقعیت جغرافیایی ان کجا باشد، ثابت یا شناور بودن ان تعیین می شود. اما به طور کلی سکوهای نفت غالبا از لحاظ زمین شناسی در بخش فلات قاره که عمق اب در انجا کمتر است مستقر می شوند

.